"Poz"cu
Claire Dederer, on yıl önce bebeğini emzirirken belini sakatladı. Ko-op’ta kasanın arkasındaki kadından, köşedeki evsiz adama kadar, herkes tarafından yogaya başlaması söylenince, sonunda şüphelerini yenip ilk dersine kaydoldu.
Takip eden on yıl boyunca, Dederer; lotus, tekerlek ve karga gibi pozların üstesinden geldi. Bazılarıyla çabuk arkadaş oldu, bazıları uzun süreli düşmanlıkları kışkırttılar.
Dederer’in bazı şeyleri daha farklı yapmasını talep eden tek şey beli değildi. Yüzeyde, evdeki hayat son derece huzurlu görünüyordu. Ancak, o kendini her geçen gün onun neslini şekillendiren güçlerle ilgili daha da fazla düşünürken buldu. Onlar 1970’lerin çocuklarıydılar. Anneleri, kendilerini bulmak için kaçarken herşeyi biraz daha yüzlerine gözlerine bulaştırmaktan çekinmemişlerdi. Bunun sonucu olarak, kız çocukları hep iyi, iyi, iyi olmaya kararlı bir şekilde büyümüşlerdi. Sadece organik ürünler satın alıyor, evde zenginleştirici bir ortam yaratmaya uğraşıyor ve kendi bebek mamalarını yapıyorlardı. Bu kaygı dolu vazifeşinas küçük bir dünyada kısılıp kalmış gibi hissetmelerine neden olsa bile. Yoga bu sisteme cuk oturuyor gibi görünüyordu.
Dederer, pozların yalnızca akrobatik beceriden ibaret olmadığını anladığında çok şaşırdı (aynı zamanda olmalarına rağmen). Onları daha derinden incelemeye başladıkça, onlar da onun iyi bir anne, kız, arkadaş, eşin nasıl olması gerektiğiyle ilgili en temel düşüncelerini daha çok sınamaya başladılar. Birden, kafa duruşu her zaman kaçtığı kaygılarıyla savaşma yöntemine dönüştü, aradan atlama annesinin gidişini anlamasına yardımcı oldu (ve belki de, kendi özgürlük arayışına) ve korkutucu karga da ona dengeyi kaybetmenin iki ayağı yerde tutmaktan çok daha değerli olabileceğini hatırlattı.
Dederer’in uygulaması derinleştikçe, bir zamanlar son derece göz korkutucu görünen pozlar, onu herşeyin biraz daha doğaçlama (ve daha az derli toplu) olduğu yeni bir hayat anlayışına itti. Zekice ve samimi, sivri ve saygısız, “Poz”cu Dederer’in en çok ihtiyacı olan şeyin daha az iyilik ve daha fazla neşe olduğunu keşfedişinin hikayesi.
Claire DEDERER, "Poz"cu Kitabından
